Σ' αγαπάω

Κάθε που η ματιά μου σκληραίνει
έχεις ένα τρόπο να μαλακώνεις ΄κείνη τη σκληράδα
ασφάλεια θαρρώ πως λέγεται
σα να γεμίζει μαγικά το κενό μέσα μου με αγάπη
σα να γεμίζει η καρδιά μου με μαλακά ζαχαρωτά
από 'κείνα που τα ψήνεις στη φωτιά
και μοσχομυρίζει ο χώρος ζάχαρη.
Σ' αγαπάω μωρό μου μακάρι να μπορούσα να σε γεμίσω φιλιά.
Μακάρι....

Καληνύχτα

Αγκάλιασα τα ψηλοτάκουνα μου απόψε
-ατυχής προσπάθεια να θυμηθώ την αγκαλιά σου-
κάθε κενό μια απώλεια,
θα μου πεις πως η απόσταση δημιουργεί εντυπώσεις.
καληνύχτα γι' απόψε έρωτα μου.

Κυριακή πρωί

Σήμερα νιώθω ένα ηφαίστειο συναισθημάτων
το στήθος μου έτοιμο να εκραγεί.
Ώρα να διαχειριστώ τα συναισθήματα μου.
Παράξενη λέξη μου ΄ρθε στο μυαλό
σαν λογαριασμός σε είσοδο πολυκατοικίας.
Με φαντάζομαι να εκρήγνυμαι βεγγαλικά
σαν εκείνα που κοιτούσαμε τις προάλλες μαζί.
Ένα παράξενο πρωινό είναι.
Κυριακή.
Αργία.
Θα πάρω φόρα σήμερα, να πετάξω κοντά στον ήλιο
με την ελπίδα,
μόλις χάσω τα φτερά μου να προσγειωθώ
στην αγκαλιά σου.

Σαν δυο σταγόνες

Όνειρό μου

πως εγώ όνειρο μπορώ να γείνω
πως στα κλειστά σου βλέφαρα
μέσα μπορώ να μπω,
φαντασία σου να γίνω,
να μαγέψω κάθε σου σκέψη,
κάθε σου όνειρο
να μαι εγώ
να σαι συ
να μαστε
μαζί

Να μ' αγαπάς

Κάθε που ξαπλώνω στο κρεβάτι μου
ξέρω πως δεν είμαι μόνη
μαζί σου μοιράζομαι τα όνειρα μου.
Κι ας μη με κρατάνε τα χέρια σου.
Κάθε σου σκέψη,
αγκαλιά.
Κάθε φτερούγισμα των ματιών σου,
φιλί.
Κι αν ήταν ν' αλλάξω
τούτο 'δω τον έρωτα με κάτι άλλο, πολύτιμο.
Μόνο με την τύχη που μας ένωσε θα ήταν.
Στα σύνορα των ονείρων να κρατιόμαστε χέρι χέρι
διαβάτες του ερωτά μας.

Το χαμογελό σου με ταξιδεύει

Τα ματόκλαδά σου κλειστά
Η ανάσα σου μελωδία της ευτυχίας
το προσωπάκι σου γαλήνιο
τα χείλη σου χαμογελούν
ποιός ξέρει που ο Μορφέας σε ταξιδεύει
τα μάτια μου κλείνουν με την εικόνα σου
νοιώθω να χαμογελώ
σε λίγο θα κοιμάμαι...

είσαι κοντά μου

Όταν έκλεισες τα μάτια σου
το πρόσωπό σου γαλήνιο
με γεμίζει ευτυχία
μα μπορεί να 'ναι αλήθεια?
σε βλέπω
σε ακούω
είσαι δίπλα μου
δεν είναι όνειρο, είναι αλήθεια
κοιμόμαστε μαζί.

Απροσδόκητα

Όταν σε γνώρισα,
-πριν πόσα φεγγάρια αλήθεια;
δε θα μπορούσα να πιστέψω
πως θα ερχόταν ο καιρός
που θα συντρόφευες τις νύχτες μου.