Καλοκαιρινά βράδια με παιδικές φωνές μουσική υπόκρουση..
Σε περιμένω, σα να ‘ναι της μοίρας γραμμένο,
κάθε έρωτα μου να τον σηματοδοτεί μια έλλειψη..
Κι η πανσέληνος εκεί ψηλά να φωτίζει τη νύχτα μας
Τη δικιά σου,
τη δικιά μου,
της θάλασσα που άλλοτε μας χωρίζει
κι άλλοτε μας ενώνει κατά πως το νιώθει σωστό…
Είχα ξεχάσει πριν καιρό την έλλειψη
και δεν ξέρω αν τελικά πρέπει να
σ’ ευχαριστήσω ή να σε κακίσω για τούτη δω τη θύμηση..
Είχα γυρίσει την πλάτη στην αναμονή
γιατί για να περιμένεις πρέπει να γνωρίζεις την προσδοκία
κι η προσδοκία είναι πίστη..
Και να ‘μαι λοιπόν γονατιστή, να προσδοκώ,
μετά από καιρό απιστίας..
Με ευλάβεια στο σώμα και στο άγγιγμα ζητάω, εσένα..
Μη με κακίζεις όταν δεν ξέρω..
Μη με ξεχνάς γιατί πονάω..
Άγγιζε με να βυθίζομαι στη θάλασσα σου..
Θυμήσου μαζί μου,
αν μπορείς,
πως ο δρόμος των ανθρώπων
περνάει με μικρά βήματα από τα σώματα
και δρασκελίζει τα βάθη του είναι μας,
κάτι βράδια με πανσέληνο σαν κι αυτό..
Μα πάνω απ’ όλα άφησε με απόψε,
να φτιάξω..
..μια θύμηση για ‘σένα..
